Category: Uncategorized

โอลิมปิคมาแล้วจ้า มาดูมวยสากลสมัครเล่นกัน

เดือนนี้คนชอบดูกีฬาแบบผมมีความสุขมากเพราะมหกรรมกีฬาที่ว่ากันว่ายิ่งใหญ่ที่สุดอย่างโอลิมปิคเวียนมาถึงแล้ว

คงต้องมาดูกันว่านักกีฬาไทยเราจะทำได้กี่เหรียญ

.

.

วันนี้ขอนอกเรื่องไอทีหน่อย หากท่านใดรู้จักผมซักระยะอาจจะพอทราบว่าผมเองชอบเรื่องกีฬาหมัดมวยอย่างมวยสมัครเล่นโอลิมปิคก็ด้วยพอสมควร

ในโอลิมปิคครั้งนี้นักมวยชายไทยได้ไป 3 รุ่น นับว่าน้อยที่สุดเท่าที่ผมจำได้ในช่วงโอลิมปิคครั้งหลังๆ

หากมองที่สถิติ เกียรติประวัติ และอีกหลายอย่าง คงต้องยอมรับตามตรงว่างวดนี้เราไปแบบเป็นรองชาวบ้านมาก

อย่างครั้งที่แล้วเรามีมวยดีหลายคน ยกตัวอย่างคุณสมจิตร ซึ่งที่ผมยกมาไม่ใช่ว่าแกได้เหรียญทองแล้วผมยกมาหรอก

แต่นักมวยท่านนี้หากติดตามมวยสมัครเล่นมาตลอดจะรู้ว่าแกเก่งมาตั้งนานแล้ว

เกียรติประวัติต่างๆในระดับนานานชาติเพียบ แชมป์มวยสมัครเล่นโลกก็เคยได้มาแล้ว (ถึงจะต่อยในบ้านก็เถอะ)

ขาดอย่างเดียวก็คือโอลิมปิค และแกก็ต้องรอนานมากจริงๆ

โอลิมปิคปี 2000 แกชกรุ่นเดียวกับคุณวิจารณ์ คนที่ได้เหรียญทองครั้งนั้นล่ะ สองคนนี้ต้องมาตัดตัวโดยประลองกัน

ซึ่งฝีมือสูสีกันมาก แต่ทีมงานเห็นว่าวิจารณ์นิ่งกว่านิดๆ เลยเลือกวิจารณ์

ปี 2004 คุณสมจิตรไปแบบมือเต็งจ๋า ทั้งรุ่นเก่งแบบโดดเด่นอยู่สองคนคือพี่จิตรกับยูริออร์คิส แกมบัว นักมวยคิวบา

ความซวยมาเยือนพี่จิตรเพราะดันจับฉลากมาเจอกับแกมบัวตั้งแต่รอบสอง และเป็นพี่จิตรที่หมด แพ้ไปในช่วงท้ายทั้งที่นำมาตั้งแต่ต้น

แกมบัวหลังชกครั้งนี้ไม่นานก็แหกค่ายหนีออกนอกประเทศไปต่อยมวยอาชีพจนได้เป็นแชมป์โลก และขอบอกว่าหมัดหนักมาก

ปี 2008 พี่จิตรมาแบบดีสุดๆ ม้วนเดียวจบได้เหรียญทองไปแบบไม่ต้องลุ้นมาก

นอกจากพี่จิตรแล้ว นักมวยเก่งๆของเรายังมีอีกบานตะเกียงในครั้งนั้น อีกคนก็คุณมนัส แชมป์เก่าที่มาแบบไม่ฟิตแต่ก็งาบเหรียญเงินไปได้

โดยนัดชิงไปเจอมวยมุดๆต่อยไปชุดใหญ่ชุดเดียว เจอกรรมการดันกดแต้มถี่มาก คุณนัสก็เลยซวยไปต้องมาบุกทั้งที่ตัวเองเป็นมวยติ๊ดชึ่ง ผลคือแพ้ขาด

แต่ดีกรีของชุดที่แล้วที่เราไปยกมาสองคนก็เห็นแล้วว่าเกียรติประวัติเราข่มชาวบ้านได้พอสมควร

มาชุดนี้คงต้องบอกว่าไปแบบลุ้นน้ำหลายเหนียวคอหน่อย ซึ่งจริงๆผมคิดว่าได้มาเหรียญเดียวก็ต้องปรบมือกันดังๆแล้ว

วันนี้ร่ายมายาวนอกเรื่องไอทีไปพอสมควร และก็ต้องออกไปธุระแล้วยังไงมีโอกาสจะมาร่ายต่อให้ฟังครับ

 

สองปีผ่านไปไวเหมือนโกหก

เกือบสองปีแล้วที่ผมไม่ได้อัปบล็อกนี้ นับเวลาดีๆก็ 1 ปีกับอีก 8 เดือน ตั้งแต่เปิดบริษัทนั่นเลยล่ะ

ไม่รู้เหมือนกันว่ายังมีพี่น้องหรือเพื่อนท่านใดเข้ามาแอบอ่านบ้างหรือเปล่า แต่ก็จะขอดันทุรังเขียนอัปครั้งแรกในรอบ 20 เดือนละกัน

หลังการเปิดบริษัทชีวิตอิสระมากขึ้น อาจจะเพราะผมเองแอบขี้เกียจบ่อยๆด้วย แต่เรื่องหนึ่งที่ผมเองพอใจพอสมควรคือผมดั้นด้นเขียนหนังสือออกมาได้เล่มหนึ่งคือ Forefront Threat Management Gateway 2010 ฉบับคู่กาย ซึ่งเท่าที่มาอ่านดูตอนหลังและถามพี่น้องเพื่อนๆดู ผมว่าก็พอไปได้นะ ถึงยอดขายจะไม่ฟู่ฟ่าก็เถอะ

เล่มนี้เป็นเล่มที่ผมเขียน จัดหน้า ออกเงินค่าพิมพ์ และทำทุกๆอย่างเอง อ้อ ยกเว้นไปเปิดเครื่องพิมพ์นะ อันนั้นโรงพิมพ์เค้าไม่ให้ –’

ด้วยความที่ทำทุกอย่างเองแทบจะทั้งหมด ก้เลยได้ความรู้สึกอีกแบบที่แตกต่างจากเล่มแรกอย่าง Exchange 2007 แต่ในเรื่องความพอใจโดยรวมผมถือว่าโอเคเพราะไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี อย่างน้อยๆผมก้เขียนโดยใส่ใจทุกเม็ดทุกรายละเอียดลงไปเต็มที่ละ

เรื่องหนึ่งที่น่ายินดีคือผมใช้โน้ตบุ้คเครื่องเดิมในการเขียนหนังสือเล่มใหม่นี้ และเล่มต่อไปผมก็จะยังใช้เครื่องเดิม (แต่ตอนนี้ผมมีสมาชิกใหม่มาอีกเครื่องเพราะเครื่องเดิมบานพักหัก พกไปไหนไม่สะดวก เลยกลายเป็นเหมือนเครื่องตั้งโต๊ะไป) แน่นอนว่าทนแบบนี้ ThinkPad เท่านั้น

สำหรับงานอื่นๆที่บริษัทผมเองก็เรื่อยๆมาเรียงๆ ได้ทำงานหลากหลายรูปแบบทั้งติดตั้ง ดูแล หรือไปสอน แต่ตัวผลิตภัณฑ์ที่ผมดูอาจจะแคบลงกว่าสมัยก่อนคือจะเน้นไมโครซอฟท์เป็นหลัก ส่วนตัวอื่นๆได้ทำบ้างแต่ไม่บ่อยเท่า

โดยรวมชีวิตแบบนี้ค่อนข้างดี อิสระ รายได้พอถูไถ อย่างน้อยก็ยังมีเงินจ่ายค่าเน็ตมาอัปบล็อกได้

ส่วนข้อเสียที่เห็นๆ ก็คือ เหงาปากมากขึ้นเพราะรอบๆไม่มีพี่ๆน้องๆหรือเพื่อนๆเยอะเหมือนเดิม นานๆจะเจอกันหรือโทรคุยกันที แต่ก็เป็นธรรมดาของชีวิตไปแล้ว

งานต่อไปที่ผมดูอยู่ก็อาจจะเป็นการไปเป็นชาวสวนพาร์ตไทม์ เอาไว้เริ่มเมื่อไหร่จะมาบอกอีกทีละกัน

พี่ๆน้องๆเพื่อนๆท่านใดมาแอบอ่านแล้วรบกวนแจ้งผมจากทางไหนก็ได้ ผมจะพาไปเลี้ยง (แต่เลี้ยงอะไรขอดูโอกาส เงินที่ได้จาก ผบ. และปัจจัยอื่นๆก่อนเน้อ)

 

 

WordPress Themes